ท่านอิบนุ อัลเญาซีย์ ได้รายงานจากท่านอุมัร อิบนุ อัลคอตต๊อบ (ร.ฎ.) ว่า: วันหนึ่ง ท่านอุมัร (รฎ.) ได้พบกลุ่มชนหนึ่งที่ไม่ประกอบสัมมาอาชีพ ได้แต่นั่งๆ นอนๆ งอมืองอเท้าโดยไม่ทำมาหากินแต่อย่างใด! ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ได้กล่าวถามว่า : พวกท่านเป็นอะไรกัน ถึงได้ไม่ทำมาหากิน? พวกนั้นตอบว่า : พวกเราเป็นผู้ที่มอบหมายต่อพระองค์อัลลอฮ (ซ.บ.)
“เมื่อได้รับคำตอบเช่นนี้ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ก็ไม่พอใจเป็นอันมาก จึงกล่าวสวนทันควันว่า : พวกท่านโกหก! อันที่จริงแล้ว ผู้ที่มอบหมายต่อพระองค์อัลลอฮ (ซ.บ.) นั้นหมายถึง บุคคลที่หว่านเมล็ดพืชลงสู่พื้นดินแล้วเขาจึงมอบหมายต่อพระองค์อัลลอฮ (ซ.บ.) ฉะนั้นคนหนึ่งในหมู่พวกท่านจงอย่างนั่งงอมืองอเท้าจากการแสวงหาปัจจัยยังชีพและได้แต่พร่ำบ่นว่า : โอ้ พระองค์อัลลอฮ ขอพระองค์ได้ทรงประทานปัจจัยยังชีพให้แก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด”
ทั้งที่เขาก็รู้แก่ใจว่า ท้องฟ้านั้นมิได้หลั่งฝนลงมาเป็นเงินเป็นทอง…” ท่านอุมัร (ร.ฎ.) ได้ห้ามปรามเหล่าผู้ยากจนในการที่พวกเขาจะงอมืองอเท้าจากการประกอบอาชีพการงานเพียงเพื่อพึ่งพาการบริจาคทานแต่ประการเดียว ฉะนั้นมุสลิมทุกคนจำต้องประกอบอาชีพการงานตามอัตภาพของตนจุดสุดความสามารถ หลังจากที่ได้ทุ่มเทและมานะแล้วก็จงมอบหมายผลที่ได้รับจากการทำงานต่อพระองค์อัลลอฮ (ซ.บ.)
(คัดจากหนังสือตัรบียะตุ้ล เอาล๊าด 1/142)