ผิดที่คำพูด

การจะอยู่ในสังคมอย่างมีความสุขจะต้องมีหลักยึดอย่างน้อย 4 ประการดังต่อไปนี้

·         การให้

·         การพูดดี

·         การเกื้อกูล

·         ความเสมอต้นเสมอปลาย

                อิสลามสอนมุสลิมให้เป็นมือบน คือมือที่ให้  และไม่สนับสนุนการเป็นมือล่างคือมือที่ขอ หากคนใดยึดอาชีพการขอ ในวันกิยามะฮฺใบหน้าของเขาจะไม่มีเนื้อ  แสดงถึงความอัปยศที่ทำตัวเป็นกาฝากของสังคม นอกจากนี้ทรัพย์ที่ถูกแบ่งปันไปสู่การบริจาคจะไม่บกพร่อง แต่จะมีความเพิ่มพูนในตัวของทรัพย์สินและการเพิ่มพูนน้ำใจ ความรักใคร่จากคนรอบข้างอีกด้วย  เพราะคนใจดีย่อมมากด้วยมิตร

                หลักที่สองคือการพูดดี  เพราะการพูดดีทำให้เกิดการสร้างสรรค์ แม้แต่นักกวีขี้เมาอย่างสุนทรภู่ ยังชื่นชมการพูดดีไว้ว่า  ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์  มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต  แต่พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร จะสอนผิดในมนุษย์เพราะพูดจา

                ส่วนท่านนบี (ศ็อลฯ) ให้ระวังสิ่งที่อยู่ระหว่างหนวดทั้งสองคือลิ้น  และระหว่างสองขาคืออวัยวะเพศ  ในความเป็นจริงปัญหาของสังคมส่วนใหญ่เกิดจากคำพูดที่ไม่สร้างสรรค์ และความส่ำสอนทางเพศ

                อัล-กุรอานได้ระบุไว้ว่าคำพูดที่ดีคือ

·         คำพูดที่เรียกร้องสู่อัลลอฮฺ

·         การทำตัวดี (เป็นคำพูดที่ดีกว่าคำพูดที่หลุดจากริมฝีปาก)

·         การประกาศจุดยืนในการเป็นมุสลิม

                นอกจากนี้นบีมูซาและฮารูนยังถูกใช้ให้พูดกับฟิรเอาน์ ด้วยคำพูดที่นิ่มนวล เพื่อเขาจะได้ใคร่ครวญและเกรงกลัวอัลลอฮฺ (20,44)

                แล้วเราเป็นมุสลิมด้วยกัน ทำไมพูดดีกันไม่ได้ และทำไมต้องเอานรกเป็นตัวตัดสิน  เรารู้ได้อย่างไรใครจะได้เข้าสวรรค์หรือตกนรก  มันเป็นเรื่องของเราหรือของอัลเลาะฮฺผู้ทรงรอบรู้ทุกสิ่ง  หลักที่สามคือการให้การช่วยเหลือผู้อื่น ส่วนคนใจแคบเห็นแก่ตัวจะไม่มีความรู้สึกเดือดร้อนกับความทุกข์ยากของคนอื่น  แม้จะเป็นการแสดงการร่วมทุกข์ ก็ถือว่าเป็นการช่วยเหลือกันในรูปแบบหนึ่ง

                หลักที่สี่คือความเสมอต้นเสมอปลาย  การคบค้ากันไม่ใช่เพียงยามสุข  คือร่วมสุขแต่ไม่ร่วมทุกข์ ดังนั้นการทำอะไรเสมอต้นเสมอปลายเป็นงานที่ท่านนบี (ศ็อลฯ) รักมาก  และท่านใช้ให้สหายของท่านทำงานอย่างเสมอต้นเสมอปลาย  แม้จะเป็นงานที่เล็กน้อยก็ตาม

                งานที่ทำแบบเปิดขวดแป๊ปซี่ซึ่ง “ซ่า” ตอนเปิด และมันก็จบลงเมื่อหายซ่า  เช่นการเอาจริงเอาจังกับหมวกกันน็อก เมื่อตอนที่กฎหมายออกใหม่ๆ แล้วก็จืดจางเมื่อเวลาผ่านไป