พี่น้องผู้ร่วมศรัทธาทุกท่าน
คนส่วนใหญ่ในยุคนี้กำลังให้ความสำคัญกับกระเพาะมากกว่าเรื่องของจิตใจ จะ ชื่นชมคนเก่งมากกว่าคนดี เกียรติและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์อยู่กับความ มากมายของทรัพย์สิน ความสนใจอยู่ที่ปัญหาของกระเพาะ เป้าหมายชีวิตอยู่ที่ สตรีเพศ
ดังนั้นพวกดุนยานิยมจะเพลิดเพลินอยู่กับการสะสมปัจจัยชีวิต จนลืมไปว่าเมื่อ ตายไปก็เอาไปไม่ได้นอกจากผลงานที่ทำเอาไว้ ส่วนครอบครัวและข้าวของทั้งหมด ถูกนำกลับบ้านหมด แม้กระทั่งภรรยาสุดที่รักก็ไม่ได้ไปด้วย ต่อมาอีก 3 - 4 เดือนเธอก็อาจมีสามีใหม่
ชีวิตในโลกนี้เราอยู่กันเพื่อจาก เราอาจเป็นเนื้อเดียวกันอีกครั้งในวันกิยา มะฮ์ หากเป็นความประสงค์แห่งอัลลอฮฺนั้น หมายความว่าการสร้างสมความดีด้วย กันในโลกนี้
ส่วนคนที่สะสมแต่ความร่ำรวยก็จะมีชีวิตที่เพลิดเพลินไปกับเครื่องประดับของ ดุนยาจนลืมไปว่า วันหนึ่งต้องถูกนำกลับยังอัลลอฮฺ เพื่อการตัดสินผลงานในโลกนี้ และไม่ได้เอา ความรวยเป็นเกณท์วัดว่าจะได้เข้าสวรรค์หรือนรก แต่การทำดีที่อัลลอฮฺทรงพอใจ ต่างหากที่จะทำให้เราได้เข้าสวรรค์หรือนรก
คนที่หลงอยู่กับทรัพย์สมบัติจะรู้ตัวเสียใจเมื่อถูกนำสู่หลุมฝังศพ วันนั้น จะได้รู้ความจริงนั้นคือการเห็นไฟนรกด้วยสายตาของตัวเอง ตอนที่อยู่ในดุนยา ได้แต่ฟังผู รู้พูดเหมือนหลอกเด็กให้กลัวไฟว่ามันร้อน
แต่ที่สำคัญยิ่งก็คือคำถามเกี่ยวกับความโปรดปรานที่ให้เรานำไปทำอะไรบ้าง ดังที่พระองค์ได้ตรัสไว้ความว่า.. “แล้วในวันนั้น (วันกิยามะฮฺ) พวกเจ้าจะถูกสอบสวนเกี่ยวกับความโปรดปราน (ที่พวกเจ้าได้รับ) (103,8)
อะไรคือความโปรดปรานที่จะต้องถูกสอบถาม เช่น
· การมีสุขภาพดี
· การมีเวลาว่าง
· การมีทรัพย์จำนวนมาก
· การมีตำแหน่ง
· การมีความรู้
ท่านนบี (ศ) ได้กล่าวถึงสิ่งที่มนุษย์จะถูกสอบสวนในวันกิยามะฮฺความว่า
· มีอายุยืนยาวทำอะไรบ้าง?
· มีความรู้ถูกใช้ไปในทางใด? สอนแล้วปฎิบัติด้วยหรือไม่
· ได้ทรัพย์มาอย่างไร? และใช้ไปอย่างไร?
· มีร่างกายอันแข็งแรงได้ใช้ไปในทางใด
หากกจะทำตามแบบฉบับของท่านนบี (ศ) จะต้องไม่ดีแต่พูด แต่ต้องนำสู่การปฎิบัติเช่น
· ท่านทานน้อย
· นอนน้อย
· ทำงานหนัก
อย่าเอาแต่มีเมียได้สี่คน เช่นนี้ไม่ได้ตามนบี (ศ) แต่ตามอารมณ์มากกว่า