ลัดดาแลนด์ ดินแดนผีสิง

ส่วนเรื่องของภูติผีที่ลือกันว่าสิงสถิตอยู่ในหมุ่บ้านแห่งนั้นก็เป็นเรื่องเล่าหลังจากที่แห่งนั้นร้างไปแล้ว ผมเคยผ่านหลายครั้ง มีเพื่อนชี้ให้ดูบางจุดที่ว่า "เฮี้ยน" แต่พวกเราก็ไม่เคยที่จะเข้าไปล่วงละเมิด 

จะว่าไป ลัดดาแลนด์ เป็น "ความทรงจำอันงดงาม" ของชาวเชียงใหม่ในยุค 2520 เป็นแนวคิดของ "คุณนายลัดดา"  นักธุรกิจพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ เจ้าของกิจการ "โรงหนังเวียงพิงค์" โดยลงทุนทำ "แหล่งท่องเที่ยวขนาดใหญ่" ต้อนรับทั้งนักท่องเที่ยวต่างแดนและท้องถิ่น ซึ่งในยุดนั้นยังไม่มีสถานที่ใดโดดเด่นเท่า

เพื่อนผมบอกว่า ตอนนั้นดูจากรูปของพี่สาวมันไปเที่ยว ลัดดาแลนด์เป็นสถานที่ที่โด่งดังมากเพราะมีสวนกล้วยไม้ที่ใหญ่มากๆ  มีสวนน้ำให้ลอยเรือเล่น มีทั้งช้างให้นั่ง มีรถม้า มีรถไฟเล็ก การแสดงฟ้อนรำต่างๆ  ร้านอาหารพื้นเมือง มีค่าบัตรด้วยน่าจะ 8 บาทหรือ 10 บาท

แต่ที่แน่ๆสาเหตุของการปิดตัวของสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่เรื่องของผีสาง

แต่ภาพยนตร์เรื่องลัดดาแลนด์เอาโครงเรื่องบางอย่างมาจากคำร่ำลือของสถานที่แห่งนี้ในเชียงใหม่อย่างแน่นอน โดยเฉพาะเรื่องผีสาวใช้ ....

คือเล่าว่า เจ้าของบ้านที่เป็นฝรั่งได้จ้างเด็กสาวชาวพม่ามาเฝ้าบ้าน แต่ผ่านไปไม่นานก็มีโจรมาขึ้นบ้านหลังนั้น และฆ่าเด็กสาวคนนั้น แล้วหมกศพไว้ในห้องเก็บของใต้บันได  กว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจจะมาพบก็ผ่านไปเกือบ 2 เดือน ถึงแม้ว่าจะพบศพและได้ทำพิธีทำบุญอุทิศส่วนกุศลทางศาสนาแล้ว แต่เด็กสาวคนนั้นก็ยังมานั่งอยู่ที่เดิมทุกวัน  แถมบางคืนเด็กสาวจะตามมายืนมองที่หน้าต่างห้องนอนตอนนอนกลางคืน ดังนั้นเพื่อนบ้านทั้งแถบจึงพากันย้ายออกอย่างไม่เสียดายบ้าน  

เรื่องย่อที่สุดของหนังเรื่องนี้ก็คือ ธีร์ (พี่ก้อง นูโว) พ่อบ้านลูกสองยังหนุ่ม เขาได้งานเป็นผู้ช่วย ผจก. บ.ขายตรงแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ และซื้อบ้านในหมุ่บ้านลัดลาแลนด์ เพื่อจะพาภรรยา ป่าน ลุกสาวกับลูกชายมาอยู่พร้อมหน้าอีกครั้ง เพราะหนังค่อยๆเฉลยมาว่า ธีร์มีปมในใจที่แม่ยาย (เดือนเต็ม สาลิตุล) พร่ำดูถูกอยู่ตลอดเวลาว่าเขาไม่ดีพอสำหรับลูกสาวเธอ และแนน - ลูกสาววัยรุ่น ของเขา ธีร์ไม่เคยได้อยู่ร่วมชายคาเพราะต้องส่งไปให้แม่ยายช่วยเลี้ยงก็พลอยรับทัศนคตินี้มาด้วย

ซีนเปิดเรื่องที่ธีร์พยายามตกแต่งบ้านอย่างมีความสุขและเตรียมคำพูดจาปราศรัยแก่ลูกๆอย่างเรียบร้อย ทำให้เห็นความสำคัญของ "บ้าน" ในลัดดาแลนด์นี้สำหรับเขาอย่างสูง - พอรับลูกมา ไม่นับแค่ตัวบ้านที่ประดับประดาแบบเล็กๆน้อยๆ ติดแอร์ทุกห้อง ซีนมองไปที่บรรยากาศในหมู่บ้านของเป็นบรรยากาศ ของมาตรฐานชีวิตแห่งความฝันของชนชั้นกลางแทบทุกคน 

คุณพ่อคนหนึ่งเป็นเจ้าของกิจการขนาดเล็ก มีบ้านหนึ่งหลัง มีรถหนึ่งหรือสองคัน แต่ละเดือนมีเงินผ่านมือนับหมื่นๆ บ้าน ที่ต้องผ่อนธนาคารและไฟแนนซ์ทุกเดือน 

สถานการณ์เริ่มไม่ค่อยดีเมื่อมีการฆาตกรรมสาวใช้ในบ้านใกล้ๆบ้านเขาและทำเอาทุกๆอย่างล้มสลายไปหมด

แต่เอาเข้าจริงๆ ผมกลับเห็นว่าประเด็นหลักของการล่มสลายของครอบครัวนี้ (และอีกครอบครัวที่เห็นชัดๆในหนัง) ไม่ใช่เรื่องผีสิงแต่เป็นเรื่องของความไม่พอเพียงและเรื่องเศรษฐกิจ

หนังบอกอย่างชัดเจนว่าปัญหาที่ธีร์เจออย่างหนักหนาสาหัสที่สุดนั้น ไม่ใช่เรื่องหมู่บ้านที่เขาอยู่มีปีศาจ แต่เป็นเรื่องของเงินๆทองๆ ที่เขาต้องพยายามหามาให้ได้มากพอที่จะเลี้ยงดูครอบครัว เอาแค่จากบทสนทนาในหนังก็จะเห็นว่า เขาต้องเสียค่าผ่อนบ้านหลายหมื่น / ผ่อนทีวีให้ลูกสาวที่บ่นว่าไม่มีทีวีดูในห้องนอนเหมือนบ้านยาย / จ่ายค่าโปรมือถือ ฯลฯ

ทั้งหมดนี้ทำให้เขามองข้ามในสิ่งหลายๆอย่างที่ลูกและเมียเขาพยายามจะสื่อสารถึง หลายๆครั้งบทสนทนาถูกปฎิเสธถึงขั้นตัดบท หรือไม่ก็กลายเป็นการทะเลาะเบาะแว้ง

สิ่งที่แอบแฝงอยู่ในหมู่บ้านไม่ใช่แค่ผี แต่มันคือวิถีชีวิตที่ดิ้นรนให้ได้มีจนสร้างปัญหา นอกจากครอบครัวของธีร์แล้ว เพื่อนบ้านของเขาก็มีเรื่องลำบากทางการเงินพอๆกัน แต่รายนั้นถึงขั้นลุสติใช้กำลังกับลูกเมีย และเมื่อหมดทางแก้ไขก็เลยเถิดถึงขนาดไม่อยากอยู่ดูโลก !!!!

แม้แต่ตัวธีร์เองก็เถอะ จากชายหนุ่มดูท่าทางเรียบร้อย สุภาพ มารยาทดีตอนต้นเรื่อง เมื่อมีปัญหาหนักเข้า เขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไปใช้ความรุนแรงมากขึ้น หนักเข้าจนถึงขั้นฆ่าสัตว์ที่ไม่มีทางสู้แบบโหดสุดๆ (ไม่นับจินตการบางอย่างที่เขาอยากจะทำลึกๆถึงขั้นฆ่าคน)

ทั้งหมดนี้ไม่มีผีมาเกี่ยวข้อง เพราะจะว่าไปครอบครัวเพื่อนบ้านธีร์ก็ไม่เคยเจอผี

ไม่ใช่แค่ในหมู่บ้านลัดดาแลนด์ในหนัง ทุกๆหมู่บ้านจัดสรรทุกแห่งในประเทศนี้ย่อมหาครอบครัวที่มีปัญหาแบบธีร์ได้ไม่ยาก

เมื่อหนังผ่านไปราวๆชั่วโมงเศษ ทุกๆอย่างยิ่งหนักหนาสาหัสมากขึ้น บ.ถูกปิด / ลูกสาวไม่ยอมอยู่บ้าน / ภรรยาเองก็อยากจะกลับไปทำงานหาเงิน สุดท้ายถึงขึ้นอยากกลับไปอยู่บ้านแม่ - แต่ธีร์ก็ไม่ยอมทั้งสิ้น

ผมเคยถามเพื่อนว่า แล้วทำไมสวนสนุกลัดดาแลนด์จึงปิดตัวไป ไม่ใช่เรื่องสยองขวัญใช่ไหม มันบอกก็ไม่แน่ใจ ตอนปิดตัวไปมันก็ยังเด็กมาก จำความไม่ได้

แต่พอจะได้คำยืนยันจากผู้ที่อยู่ร่วมสมัยนั้นว่าสาเหตุหลักๆคือการขยายตัวของเมือง ที่พอถนนหนทางมันดีมากขึ้น ในช่วงไม่กี่ปีหลังจากลัดดาแลนด์เปิด ทำให้มีคนไปเปิดรีสอร์ทบ้าง สวนต่างๆบ้าง ในบริเวณภูเขาที่ไม่ไกลจากตัวเมืองเชียงใหม่นัก เช่น แถวๆสะเมิง สันกำแพง ทำให้ผู้คนเดินทางไปเที่ยวที่อื่นๆมากกว่า และถ้าพูดถึงในเมือง ก็เริ่มมีห้างสรรพสินค้าครบวงจรเข้ามา ทำให้ผู้คนไม่มาเที่ยวจนต้องปิดตัว

พูดง่ายๆคือลัดดาแลนด์ร้างไปเพราะปรับตัวกับภาวะเศรษฐกิจใหม่ๆไม่ทันการ